مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:22053 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

خوش بيني و بدبيني به افراد چه حكمي دارد؟
شرع مقدس به ما دستور مي دهد كه نسبت به آدميان خوش بين باشيم و كار آنان را حمل بر صحت كنيم و در مقام عيب جويي و سوء ظن به ديگران نباشيم. در عين حال در جنبه عمل و معاشرت (ونه انديشه و پندار و برداشت) به ما دستور داده است كه مراقبت هاي لازم رادر ارتباط و تماس با ديگران به كار برده و بي جهت به افراد اطمينان نكنيم و حتي كسي را كه به دوستي مي گيريم داراي صفات و ويژگي هاي خاص ياد شده و بعضي نقاط منفي را هم نداشته باشد. اين ويژگي ها درباره كسي كه محرم اسرار آدمي است يا در جنبه مالي به او اعتماد مي كند بايد بيشتر و دقيق تر باشد، بنابراين خوش بيني در مقام برداشت نظر و قضاوت درباره افراد است و بدبيني در اين مقام نكوهيده است، اما در مقام عمل احتياط و دوري از اعتماد بي جهت و تحقيق و مطالعه و آزمايش لازم است. توجه داشته باشيم كه آنچه درباره خوش بيني و پسنديده بودن آن گفته شد، در جايي است كه صلاح بر اكثريت اهل زمان حاكم باشد اما اگر بر اكثريت اهل زمان صلاح حاكم نبود بلكه اهل گناه و فسق و فجور بودند همان خوش بيني در جنبه نظر و برداشت نيز صحيح نيست. صلاح و فساد اهل زمان هم يك امر نسبي و متحول است. ممكن است در محلي اكثريت آن اهل صلاح باشند و در محل ديگر اكثريت اهل فساد و يا در دو زمان متفاوت اهل يك منطقه دوگونه گرايش به صلاح و يا فساد داشته باشند.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.